Postępowania restrukturyzacyjne, których rodzaje zostały omówione -> tutaj, są postępowaniami terminowymi. W określonych okolicznościach następuje zakończenie lub umorzenie postępowania restrukturyzacyjnego.
Aby przedsiębiorca mógł znów działać bez wsparcia i kontroli pozasądowego organu postępowania restrukturyzacyjnego (nadzorcy układu, nadzorcy sądowego lub zarządcy), muszą być spełnione określone warunki. Funkcja nadzorcy lub zarządcy wygasa wraz z zakończeniem lub umorzeniem postępowania. Prawo restrukturyzacyjne wskazuje podstawy zakończenia i umorzenia postępowania restrukturyzacyjnego.
Zakończenie postępowania restrukturyzacyjnego
Ustawodawca wskazał tylko dwa przypadki zakończenia postępowania. Postępowanie restrukturyzacyjne zostaje zakończone z dniem uprawomocnienia się postanowienia o zatwierdzeniu układu albo o odmowie zatwierdzenia układu.
Etap związany z wykonaniem zatwierdzonego układu nie jest zaliczany do postępowania restrukturyzacyjnego. Na tym etapie realizuje się funkcja windykacyjna zakończonego już postępowania restrukturyzacyjnego – zaspokojenie wierzycieli na warunkach wskazanych w układzie.
Sąd restrukturyzacyjny nie wydaje oddzielnego postanowienia stwierdzającego zakończenie postępowania. Postępowanie kończy się wraz z uprawomocnieniem się wydanego przez sąd postanowienia o zatwierdzeniu układu albo o odmowie jego zatwierdzenia.
Umorzenie postępowania restrukturyzacyjnego
W ustawie Prawo restrukturyzacyjne ustawodawca wskazał dwa rodzaje przesłanek umorzenia postępowania restrukturyzacyjnego: obligatoryjne i fakultatywne. Obligatoryjna przesłanka to taka, po ziszczeniu której sąd obowiązkowo podejmuje decyzje o umorzeniu postępowania. W przypadku ziszczenia się przesłanki fakultatywnej sąd MOŻE zdecydować o umorzeniu postępowania.
Do obligatoryjnych (obowiązkowych) podstaw umorzenia postępowania restrukturyzacyjnego przez sąd zalicza się:
Złożenie przez dłużnika wniosku o umorzenie postępowania, na które to umorzenie zgodziła się rada wierzycieli
Wniosek o umorzenie postępowania składany przez dłużnika nie wymaga uzasadnienia. Wymaga natomiast zgody rady wierzycieli, która reprezentuje ich interesy w toku całego postępowania. Zgoda, o której mowa, również nie wymaga uzasadnienia. Złożony wniosek nie podlega kontroli sądu.
Uznanie, że dalsze prowadzenie postępowania zmierzałoby do pokrzywdzenia wierzycieli
Sąd powołując się na tę przesłankę umarza postępowanie restrukturyzacyjne, jeśli w toku postępowania wystąpiło takie zdarzenie, które prowadzi do pokrzywdzenia wierzycieli. Pokrzywdzenie wierzycieli odnosi się do ogółu wierzycieli, a nie do interesu pojedynczego wierzyciela. Ta przesłanka wystąpi np. wtedy, gdy dłużnik posiadający znaczny majątek chciałby uzyskać zwolnienie z istotnej części długów w drodze układu z wierzycielami. Jeżeli likwidacja majątku dłużnika pozwoli na zaspokojenie wszystkich wierzycieli w całości w terminie krótszym niż w wykonaniu układu, postępowanie restrukturyzacyjne powinno być umorzone.
Nieprzyjęcie układu
Z nieprzyjęciem układu mamy do czynienia w sytuacji, gdy odpowiednia większość wierzycieli głosująca nad układem nie zaakceptuje propozycji układowych.
Uprawomocnienie się postanowienia o ogłoszeniu upadłości dłużnika
Celem restrukturyzacji jest zapobieżenie ogłoszeniu upadłości. Prowadzenie jednocześnie dwóch postępowań, z technicznego punktu widzenia, jest niemożliwe. Szczegółowo o zbiegu postępowania restrukturyzacyjnego i postępowania upadłościowego pisaliśmy -> tutaj.
Z fakultatywnymi przesłankami umorzenia postępowania mamy do czynienia, gdy:
Z okoliczności sprawy, w szczególności z zachowania dłużnika wynika, że układ nie zostanie wykonany.
Przesłanka ta dotyczy postępowania sanacyjnego, postępowania układowego i przyspieszonego postępowania układowego. Nie dotyczy natomiast postępowania o zatwierdzenie układu, ponieważ w tym postępowaniu układ jest przyjmowany bez udziału sądu.
Jakie zachowanie dłużnika może sugerować, że układ nie zostanie wykonany? Może polegać na bardzo różnych działaniach lub zaniechaniach – ich katalog jest otwarty. W tej kwestii sąd powinien wziąć pod uwagę opinie zarówno wierzycieli, jak i nadzorcy sądowego albo zarządcy.
Dłużnik nie wykonuje poleceń sędziego-komisarza, a na umorzenie postępowania zezwoliła rada wierzycieli.
Są może umorzyć postępowanie także wtedy, kiedy dłużnik przyczynia się do wydłużenia okresu postępowania nie wykonując poleceń sędziego-komisarza. Pod warunkiem, że rada wierzycieli zgodzi się na decyzję sądu o umorzeniu postępowania.
Masz pytania? Skontaktuj się z nami.