Plan restrukturyzacyjny

Plan restrukturyzacyjny - najważniejsze informacje

Plan restrukturyzacyjny to biznesplan przedsiębiorstwa w postępowaniu restrukturyzacyjnym. To bardzo ważne narzędzie dla powodzenia restrukturyzacji.

Na jego podstawie racjonalni wierzyciele podejmują decyzję, jak głosować nad propozycjami układowymi. Jeżeli uznają, że plan jest wiarygodny i korzystny dla nich, zagłosują na TAK. Jeżeli uznają, że związek planu restrukturyzacyjnego z rzeczywistością jest luźny, mogą zagłosować na NIE.

Plan restrukturyzacyjny - czyli pomysł na biznes

Plan restrukturyzacyjny powinien jasno zaprezentować, jaki pomysł na biznes ma dłużnik. W jaki sposób chce zarobić pieniądze, żeby wyprowadzić przedsiębiorstwo na prostą i spłacić długi w rozsądnym czasie.

I to jest istota planu restrukturyzacyjnego, jego rdzeń, najważniejsza część.

Rzecz jasna, nie wystarczą tu tylko słowa. Konieczne są także liczby. Plan powinien przedstawiać wiarygodne prognozy przychodów, kosztów i dochodów dłużnika w poszczególnych latach.

Na dodatek prognozy nadwyżek pieniężnych generowanych przez przedsiębiorstwo i propozycje układowe dłużnika powinny być spójne. To znaczy pokazywać, że nadwyżki pieniężne generowane przez przedsiębiorstwo w kolejnych okresach będą wystarczające do sfinansowania spłaty rat układowych. Brak tej spójności może spowodować, że racjonalny wierzyciel uzna plan restrukturyzacyjny za niedostatecznie wiarygodny i zagłosuje przeciw układowi.

Co powinien zawierać plan restrukturyzacyjny? Plan zgodny z prawem restrukturyzacyjnym

Plan restrukturyzacyjny musi ponadto spełniać pewne wymogi formalne. Reguluje to szczegółowo art. 10 ustawy Prawo restrukturyzacyjne. Zgodnie z tym przepisem plan restrukturyzacyjny powinien zawierać wiele elementów, oto najważniejsze z nich.

Charakterystyka rynku

Plan powinien zawierać informacje o „aktualnym oraz przyszłym stanie podaży i popytu w sektorze rynku, na którym przedsiębiorstwo działa”. Jest to zrozumiałe – przyszła kondycja firmy będzie zależała także od stanu rynku.

Diagnoza przyczyn problemów

Bez trafnej diagnozy nie będzie skutecznej terapii. Dlatego dłużnik powinien przedstawić analizę przyczyn swoich problemów. To ważne, żeby wierzyciele zobaczyli, że dłużnik realistycznie ocenia okoliczności i decyzje, które doprowadziły go do kryzysu.

Strategia     

Należy zaprezentować przyszłą strategię firmy, która pozwoli na uzdrowienie przedsiębiorstwa, zarobienie pieniędzy i spłacenie wierzycieli. Dodatkowo należy opisać wszystkie istotne ryzyka związane z tą strategią.

Opis środków restrukturyzacyjnych

Warunkiem udanej restrukturyzacji jest wprowadzenie pewnych istotnych zmian w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. Trzeba te zmiany przedstawić w planie restrukturyzacyjnym. A ponadto opisać czas i koszty wprowadzenia tych zmian.

Pięcioletnie prognozy i dwa scenariusze

Prawo restrukturyzacyjne wymaga, żeby przedstawić prognozy finansowe na pięć kolejnych lat. I na dodatek w co najmniej dwóch scenariuszach. Najczęściej uwzględnia się tu scenariusz najbardziej prawdopodobny (realistyczny) oraz scenariusz pesymistyczny.

Wstępny plan restrukturyzacyjny

Plan restrukturyzacyjny firmy powstaje dopiero w trakcie trwania postępowania restrukturyzacyjnego. Natomiast jeszcze przed otwarciem restrukturyzacji dłużnik musi mieć tzw. wstępny plan restrukturyzacyjny. Jest on dużo prostszy niż ostateczny plan restrukturyzacyjny. We wstępnym planie restrukturyzacyjnym powinna się znaleźć analiza przyczyn problemów firmy, wstępny opis planowanych środków restrukturyzacyjnych oraz harmonogram ich wdrożenia. Wstępny plan restrukturyzacyjny powinien również zawierać aktualne sprawozdanie finansowe firmy.

Rola doradcy restrukturyzacyjnego

Rolą dłużnika jest wygenerowanie sensownych pomysłów na zarabianie przez niego pieniędzy oraz przedstawienie realistycznych prognoz przychodów i kosztów. Rolą doradcy restrukturyzacyjnego jest pomoc w przekuciu tych pomysłów i prognoz na plan restrukturyzacyjny.  Plan, który będzie spójny, wiarygodny i zgodny z przepisami. I który przekona wierzycieli do głosowania za układem. I – last but not least – który przekona sąd do zatwierdzenia tego układu.