Pierwszym z sukcesów postępowania restrukturyzacyjnego jest przyjęcie układu przez wierzycieli. Przyjęcie układu to uzyskanie pozytywnego wyniku głosowania wierzycieli, czyli wymaganej większości głosów za układem, co pozwala na stwierdzenie przyjęcia układu przez nadzorcę lub zarządcę.
Drugim, ostatecznym sukcesem postępowania restrukturyzacyjnego jest wykonanie układu i wydanie przez sąd postanowienia stwierdzającego wykonanie układu.
Dalej wyjaśnimy, kiedy układ zostaje przyjęty oraz czy możliwe jest przyjęcie układu pomimo jego nieprzegłosowania we wszystkich grupach.
Przyjęcie układu w głosowaniu jednolitym
Wierzyciele głosują nad przyjęciem układu (a więc nad złożonymi im propozycjami układowymi) jednolicie lub w poszczególnych grupach obejmujących kategorie interesu, jeżeli zostali na nie podzieleni. W przypadku głosowania jednolitego uchwała zgromadzenia wierzycieli o przyjęciu układu zapada, jeżeli wypowie się za nią większość głosujących wierzycieli, którzy oddali ważny głos, mających łącznie co najmniej dwie trzecie sumy wierzytelności przysługujących głosującym wierzycielom. Zatem do stwierdzenia, że układ został przyjęty, potrzebne jest jednoczesne osiągnięcie dwóch większości: większości osobowej oraz większości kapitałowej. Z większością osobową mamy do czynienia, gdy ponad 50% spośród tych, którzy oddali ważne głosy, zagłosowało za układem. Z kolei z większością kapitałową mamy do czynienia, gdy wierzyciele, którzy oddali głosy za układem, dysponują co najmniej 2/3 kapitału przysługującego wierzycielom, którzy oddali ważne głosy.
Na czym polega głosowanie w grupach?
Propozycje układowe mogą być identyczne dla wszystkich wierzycieli bądź też mogą wprowadzać podział wierzycieli na grupy. Wówczas propozycje muszą być jednolite w każdej grupie wierzycieli. Jeżeli propozycje układowe obejmują wierzycieli zabezpieczonych, to podział na grupy jest obligatoryjny.
Przepisy ograniczają swobodę dłużnika w zakresie propozycji układowych dla ZUS. Restrukturyzacja zobowiązań z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne może obejmować wyłącznie rozłożenie na raty lub odroczenie płatności. Nie jest więc dopuszczalna restrukturyzacja, w wyniku której nastąpi zmniejszenie wysokości zobowiązań dłużnika wobec ZUS. Oznacza to bezwzględny, ustawowy zakaz redukowania tych wierzytelności, który dotyczy również odsetek. Powyższe ograniczenia odnoszą się także do wierzytelności KRUS oraz wierzytelności FGŚP (Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych) o zwrot świadczeń wypłaconych na zaspokojenie roszczeń pracowniczych.
Jeżeli wierzyciele zostali podzieleni na grupy, większość w każdej grupie liczona jest osobno. Układ jest przyjęty, jeżeli został przyjęty w każdej grupie. A więc w każdej grupie za układem musi opowiedzieć się więcej niż połowa wierzycieli, którzy oddali ważne głosy. Jednocześnie wierzyciele, którzy oddali ważne głosy w tej grupie, muszą dysponować co najmniej 2/3 kapitału przysługującego wierzycielom, którzy oddali ważne głosy w tej grupie.
Co gdy układ nie został przyjęty przez wierzycieli?
Zgodnie z art.119 ust.3 Prawa restrukturyzacyjnego, układ zostaje przyjęty, chociażby nie uzyskał wymaganej większości w niektórych grupach wierzycieli, jeżeli wierzyciele mający łącznie dwie trzecie sumy wierzytelności przysługujących głosującym wierzycielom głosowali za przyjęciem układu, a wierzyciele z grupy lub grup, które wypowiedziały się przeciw przyjęciu układu, zostaną zaspokojeni na podstawie układu w stopniu nie mniej korzystnym niż w przypadku przeprowadzenia postępowania upadłościowego.
Żeby zatem uznać, że układ został przyjęty pomimo nieosiągnięcia wymaganych większości, muszą być łącznie spełnione dwa warunki:
- wierzyciele mający łącznie więcej niż dwie trzecie sumy wierzytelności przysługujących głosującym wierzycielom głosowali za przyjęciem układu,
- wierzyciele, którzy wypowiedzieli się przeciwko układowi, zostaną zaspokojeni na podstawie układu w stopniu nie mniej korzystnym niż w przypadku przeprowadzenia postępowania upadłościowego.
Konieczne jest więc przeprowadzenie symulacji, w której ustalony zostanie potencjalny stopień zaspokojenia wierzycieli w ewentualnym postępowaniu upadłościowym. Wyliczenie stopnia zaspokojenia wierzycieli w postępowaniu upadłościowym następuje w oparciu o ustalenie wartości majątku dłużnika ze wskazaniem jego obciążeń i wysokości przewidywanych kosztów postępowania upadłościowego oraz kategorii, w której byliby zaspokajani poszczególni wierzyciele w postępowaniu upadłościowym. Jeżeli uzyskany stopień zaspokojenia w układzie jest taki sam lub większy niż w upadłości, układ należy uznać za zawarty.
W takiej sytuacji w postępowaniu o zatwierdzenie układu nadzorca układu stwierdzi, że układ został przyjęty. Pozwoli to dłużnikowi złożyć wniosek o zatwierdzenie układu. Przychylając się do takiej argumentacji, sąd restrukturyzacyjny zatwierdzi układ.
Masz pytania? Skontaktuj się z nami!